آموزش

بهداشت:۲

ویروس ها


خلاصه :

ویروس ها

ویروس چیست و چگونه بشر را از پای در می آورد؟

اغلب ما حداقل یک بار در زندگی مان سرما خورده ایم یا دچار آنفلوآنزا شده ایم و در چنین شرایطی، بدن انسان بسیار آسیب پذیر است. تب، سرفه، گلودرد و بسیاری دردهای دیگر، نشانه های ابتلا به بیماری هستند و این بیماری ها توسط ویروس ها وارد بدن انسان شده و به دیگری منتقل می شوند.

ویروس ها صرفا این بیماری های ساده را سبب نمی شوند، بلکه مسبب ایدز، ابولا، هپاتیت و هرپس نیز هستند. اما چه چیزی سبب می شود که این ویروس ها تا این حد خطرناک باشند و سیستم ایمنی بدن انسان گاهی اوقات در برابر آن از پای در آید؟

 

هر سلول در بدن انسان، به عنوان یک واحد مستقل، توانایی زندگی و رشد را دارد و در کنار یکدیگر، جامعه ای بزرگ تشکیل می شود. اما ویروس ها عملا هیچ شباهتی به سلول های بدن انسان و حتی باکتری ها ندارند. اندازه ویروس ها معمولا بین 17 تا 300 نانومتر برآورد می شود و هر کدام از این واحدها به صورت مستقل می توانند حامل دی ان ای تخریبگری باشند

 

ویروس ها تقریبا یک هزارم باکتری ها هستند و باکتری ها نیز ده ها مرتبه از اکثر سلول های بدن انسان کوچک تر هستند. حالا تصور کنید ویروسی که هزاران برابر از سلول بدن انسان کوچک تر است، می تواند طی عملیاتی ساده، همه چیز را تحت کنترل گرفته و نابودگری عظیم باشد

یک ویروس یا ویریون از قسمت های زیر تشکیل شده است:

 

    اسید نوکلئیک: DNA یا RNA که حاوی اطلاعات حیاتی ویروس هستند. رشته های تکی یا دوتایی

   : DNA یا RNA را احاطه کرده و از آن محافظت می کند. پوشش پروتئینی:

    غشای لیپیدی: پوشش پروتئینی را احاطه می کند (در بعضی ویروس های خاص مثل آنفلوآنزا یافت می شود و به آن ها ویروس های غلاف دار گفته می شود).

 

در مبحث ظاهر و پیچیدگی، ویروس های بسیار گسترده هستند. بعضی ها مانند یک توپ هستند و برخی دیگر ظاهری مانند یک ماه نورد آپولو دارند.

 

برخلاف سلول های انسانی و باکتریایی، ویروس ها حاوی آنزیم های بسیاری نیستند (ترکیباتی که به واکنش ها سرعت می بخشند) و درون خود چیزی نگه نمی دارند. در عوض، فقط یک یا دو آنزیم در اختیار دارند تا با استفاده از آن ها کد ژنتیکی خود را رمزگشایی کنند

 

بنابراین، ویروس برای آنکه بتواند زندگی خود را وارد مرحله ای پیشرفته تر کند، نیاز به مزرعه ای بزرگ دارد، جایی که اجازه رشد و تکثیر به آن داده شود، چیزی مثل سلول های حیوانی، گیاهی و باکتری ها. سلول میزبان، هر آنچه که یک ویروس برای رشد لازم داشته باشد را در اختیارش قرار می دهد و تکثیر ویروس ادامه می یابد.

 

بیرون از سلول میزبان، ویروس ها هیچ قابلیتی نخواهند داشت و صرفا کپسولی هستند حاوی رشته های ژنتیکی. به همین دلیل، ویروس ها را نه می توان موجود زنده خطاب کرد و نه غیر زنده خواند اما اغلب محققین و دانشمندان معتقدند که ویروس ها به دلیل و رشد و تکثیر در بدن جانداران دیگر، موجود زنده به حساب می آیندDNA و RNA...

 

ویروس ها همه جا هستند و منتظرند تا یک سلول میزبان پیدا کرده و وارد آن شوند. ممکن است از طریق بینی، دهان، سطح خراشیده پوست و یا زخم ها وارد بدن شوند و زمانی که وارد شدند، یک سلول برای میزبانی پیدا می کنند.

 

برای مثال، ویروس سرماخوردگی و آنفلوآنزا سلول های دستگاه تنفسی یا دستگاه گوارش را مورد حمله خود قرار می دهند. ویروس نقص ایمنی انسان یا HIV که سبب بیماری ایدز می شود نیز، سلول های T از سیستم دفاعی را تخریب می کنند.

 

فارغ از نوع سلول میزبان، تمام ویروس ها چرخه لیتیک را می پیمایند تا فعالیت خود را آغاز کنند:

 

    یک ویروس به سلول میزبان متصل می شود.

    ویروس، ماده ژنتیکی خود را به درون سلول میزبان تزریق می کند.

    کد ژنتیکی جدیدی که وارد سلول شده، آنزیم های سلول میزبان را برای بازتولید و نشر خود در اختیار می گیرد.

    آنزیم ها شروع به ساخت تکه های جدید از روی ویروس می کنند.

    تکه ها کم کم به هم متصل شده و ویروس جدیدی را در داخل سلول میزبان شکل می دهند.

    هزاران ویروس جدیدی که با استفاده از کمک آنزیم های میزبان ساخته شده اند، باعث از بین رفتن سلول شده و از آن خارج می شوند. ویروس های جدید سپس این چرخه را تکرار می کنند.

 

تمام ویروس ها چند نوع پروتئین روی پوشش پروتئینی یا غلاف خود دارند که سبب می شود سلول میزبان خاصی را شناسایی کرده و به سراغ آن بروند. در حقیقت، ویروس ها در تماس با اولین سلولی که قرار بگیرند قرار نیست وارد آن شوند. پروتئین های سطی سبب می شود تا این ذرات ریز به غشای سلول میزبان بچپسبند. برخی ویروس های غلاف دار هم بدون هیچ مشکلی از غشای سلول عبور می کنند، به این علت که جنس پوشش بیرونی هر دو از لیپید است.

 

این ویروس ها به سادگی و پس از ورود به سلول محتوای خود را آزاد می کنند اما ویروس هایی که نمی توانند به سادگی از غشا عبور کنند، باید با ترفندهایی ماده ژنتیکی خود را به درون سلول تزریق نمایند

برای کاهش ریسک شیوع و تماس با ویروس ها، می توانید موارد زیر را به کار گیرید:

 

    عین عطسه و سرفه، بینی و دهان خود را بپوشانید

    دست های خود را مرتبا بشویید، خصوصا پس از استفاده از سرویس بهداشتی و پیش از خوردن غذا

    از تماس با مایعات ترشح شده از بدن دیگران تا حد امکان بپرهیزید

 

با به کارگیری موارد فوق، صرفا شانس ابتلا به ویروس ها را کاهش خواهید داد اما هیچگاه در برابر نفوذ ویروس ها به درون بدن خودتان در امان نخواهید بود

برای درج دیدگاه باید ابتدا به عنوان کاربر به سایت وارد شده باشید.

پسران

دختران