تأثیر پذیری های قابل تأمل

خلاصه :

به مناسبت شهادت حضرت زهرا (س) برنامه ای در مدرسه تدارک دیده شده بود. همه بچه ها، از پیش1 تا ششم، در آن شرکت داشتند. مجری اصلی برنامه کلاس ششمی ها بودند.

برنامه های مناسبتی مدرسه معمولا زنگ بعد از نماز و نهار برگزار میشد و بچه های پیش دبستان حضور نداشتند. این برنامه در روز دوشنبه برگزار شد و چون بچه های دبستان2 میخواستند بعد از نماز و نهار به باشگاه بروند، ساعت برنامه به زنگ قبل از نماز موکول شد.

برنامه شروع شد. کمی که گذشت یکی از مربیان پیش دبستان از من پرسید: "به نظر شما این برنامه مناسب سن پیش دبستانی ها هست؟". شاید محتوای برنامه برای سن پیش دبستان قابل درک نبود. در فکر فرو رفتم و از یکی از همکاران دیگر نظرش را پرسیدم. او معتقد بود همین که بچه ها در فضا قرار بگیرند و بعضی چیزها به گوششان بخورد کافی است. گفت در این برنامه ها لزومی برای داشتن طرح درس مخصوص هر پایه نیست. در کلاس خودشان این اتفاق می افتاد و حالا برنامه عمومی بود.

دخترم پیش دبستانی است. شب که به خانه رفتیم برای پدرش تعریف کرد که امروز برای حسین جان! برنامه بود در مدرسه و بچه ها رفتند روی میز و شعر خواندند. تازه تعریف شیرکاکائو خوردن دیروزش را هم کرد. (پذیرایی برنامه دیروز که به همین مناسبت برگزار شده بود شیرکاکائو بود)

چند وقتی است در مدرسه بنا بر گفتن اذان زنده است. من هم سعی کردم در خانه اذان زنده بگویم. گاهی با مخالفت دخترم مواجه میشوم که بگذار آقای تلویزیون اذان بگوید. چند روز بعد دیدم خودش دارد وقت اذان، اذان میگوید. دست و پا شکسته. ولی برای من بسیار ارزشمند...