هیچ جا مثل خونه خود آدم نمی شه

خلاصه :

سانی کوچولو از خانواده ی میرکت ها بود که همیشه همه کارهایشان با هم بود و شعار خانوادگی شان این بود:

"باهم بمانیم، درامان بمانیم"

اما سانی فکر می کرد آنها زیادی به هم نزدیک اند و گاهی دلش می خواست در جای دیگری زندگی کند، تا اینکه یک روز نامه ای به خانواده اش نوشت که من دارم به جای معرکه ای می روم و با فامیل هستم پس در امانم.

او پیش خانواده ی عمو باب و پسر دایی ادوارد و پسر عمو اسکرچ و میچ و دختر عمو میلدرد و عمه فلو و کلی جاهای جدید می رود و از هر جایی که می رسد یک نامه برای خانواده اش می نویسد و از حال و هوای آنجا می گوید و البته هیچ کدام از آن جاها باب میلش نیست. 

در ادامه ی مسیرش به جایی می رسد که خیلی شبیه محل زندگی خودش است

و آن جا، جای معرکه ای بود...

و سانی از اینکه دوباره به محل زندگی قبلی اش برگشته و خانواده اش را دید بسیار خوشحال شد😊

توی این روزهای قرنطینه که ما در کنار خانواده هامون به سر می بریم، در امنیت و سلامت هستیم.

شعار ما هم در ایام کرونا، به علت وجود ویروس، مثل خانواده ی سانی هست. وقتی درکنار خانواده ی خودمان بمانیم، در امان هستیم.

در آخر هم از بچه ها خواستم برای قدردانی از اعضای خانواده شون یک نامه ی کوتاه برای هر کدام از اعضای خانواده که دوست دارند بنویسند و در صورت تمایل، عکسش را هم برای من بفرستند.

99/1/27