رباعی و رباعی سرا ها

خلاصه :

رباعی یکی از قالب های شعر فارسی است که به آن ترانه و چارانه نیز میگویند. رباعی نوعی شعر است در چهار مصرع که جز مصرع سوم دیگر مصرع‌ها هم قافیه‌ هستند. قالب شعر رباعی یک قالب شعر دری است که در زبان های دیگری نیز مورد استفاده قرار میگیرند. عده ای رباعی را با دو بیتی اشتباه میگیرند، اما این دو در نوع وزن تفاوت دارند. در فرهنگ عامه وزن رباعی را همان وزن عبارت لا حول و لا قوه الا بالله دانسته اند.

برترین رباعی سرای ایران حکیم عمر خیام نیشابوری است، رباعیات عطار و سنایی نیز مشهورند.

در ادبیات معاصر نیز به رباعیات قیصر امین پور اشاره کرد.

دو رباعی از خیام:

1_گویند بهشت و حور عین خواهد بود      آنجا می ناب و انگبین خواهد بود

    گر ما می و معشوق گزیدیم چه باک      چون عاقبت کار چنین خواهد بـود

2_بر درگه  خلق بندگی ما را کشــــت      هر سو پی نان دوندگی ما را کشت

   فارغ نشویم یک دم از فکر معـــاش      ای مرگ بیا که زندگی مارا کشــت

دو رباعی از عطار نیشابوری:

1_هر چند که در ره دراز استــــــادی       غبن است که از سر مجاز استـادی

    چون روح ترا نهایتی نیست پدیــد       آخر تو به یک پرده چه باز استادی

2_گر میخواهی که مرد مقبول شــوی       جاوید ز شغل خلق معزول شــوی

  آخر چو به دوست میتوان شد مشغول    غبنی باشد به هرچه مشغول شوی

دو رباعی از سنایی:

1_بــر دل ز غم فــــراق داغـــی دارم      در یافتـــن یــــار فراغــی دارم

2_بـــا این همـه پر نفس دماغی دارم      بر رهگذر بــــاد چراغــــی دارم

دو رباعی از قیصر امین پور:

1_ در جــام دلـت باده ناب است نهان‏     آمیزه ای از آتش و آب است نهان‏

2_ اندیشه تصــویر تو در ماه، خطاست‏    چون در تو هزار آفتاب است نهـان‏