در چه شرايطی می توان غیبت کرد ؟

خلاصه :

1 - كسى كه در مورد شخصى با انسان مشورت مى كند و از او مى خواهد كه خوبى و بدى آن شخص را براى او بازگو كند، انسان بايد براى او خيرخواهى كند و واقعيت را براى او بيان كند.

2 - در مورد ظالم و ستمگر غيبت كردن و شنيدن غيبت اشكالى ندارد زيرا خداى متعال مى فرمايد: (( ((لا يحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم )) ))

((خداوند دوست ندارد كه آشكارا بدى كسى گفته شود مگر در مورد 

مظلوم و ستمديده ))

3 - اگر آدم فاسقى شهادت داد يا خبرى آورد كه فلانى چنين و چنان است بايد به شهادت او ترتيب اثر داده نشود، و به محض شنيدن خبر نادرست او حكم نكنيم ، بلكه غيبت و بدگوئى او نيز در اين مورد جايز است.

4 - اگر كسى به شخص عادلى تهمت زد بايد كلام او را رد كرد و الا 

غيبت خود او كه به مؤمن عادل تهمت مى زند در اين مورد جايز

 است .

5 - كسى كه حرف باطلى را در مورد دين اسلام مى زند و يا مقاله اى عليه دين اسلام مى نويسد، غيبتش در اين مورد اشكالى ندارد.

6 - كسى كه علنا فسق و فجور انجام مى دهد، مثلا علنا روزه مى

 خورد و يا گناه كبيره انجام مى دهد , غيبتش جايز است .

7 - غيبت بدعت گذار در دين جايز است ، در صورتى كه خوف داشته باشى كه او مردم را گمراه كند.

8 - غيبت در مورد دفع ضرر از غيبت شده جايز است ، همان طورى 

كه امام صادق (ع ) بدگوئى زراره را مى نمود و قصد آن حضرت دفع ضرر دشمن از او بود، و به عبدالله بن زراره فرمود از جانب من به

 پدرت سلام برسان و بگو من بدى تو را پشت تو گفتم ، به جهت دفاع از تو، زيرا كه دشمن و اهل سنت در اذيت و آزار به دوستان ما شتاب مى كنند، و با آنها دشمنى مى ورزند به جهت علاقمنديشان به ما، پس من غيبت تو را گفتم ، تا آزار و اذيت آنان را از تو دفع نمايم و تا اين 

كه مورد تمجيد و ستايش آنان قرارگيرى ، زيرا خداى متعال مى

 فرمايد: (( ((و اما السفينة فكانت لمساكين يعلمون فى البحر فاردت ان اعيبها و كان وراءهم ملك ياخذ كل سفينة غضبا)) ))

اما كشتى مال فقرائى بود كه در دريا مى كردند، پس خواستم آن را

 عيب دار و ناقص كنم ، چون در اطراف پادشاهى بودكه كشتى سالم ) را به زور و به غصب مى گرفت ، امام در تجويز عيب زراره به اين آيه استدلال مى فرمايد كه اين كلام خدا است ، به خدا سوگند او آن را 

معيوب و ناقص نكرد جز آن كه هدفش اين بود كه از غضب نمودن

 شاه در امان باشد.