دیوان حافظ

خلاصه :

دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقی‌مانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی) و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم می‌خورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالب‌های شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست. هیچ نشانه‌ای مبنی بر نابودی بخش عمده‌ای از اشعار حافظ در دست نیست و علاوه بر این، حافظ در زمان حیاتش شهرت زیادی داشته‌است؛ بنابراین زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان می‌دهد که او شاعر پرکاری نبوده‌است

طی خوانش صد بیت بنده متوجه شدم که در این صد بیت در 5 بیت از حیوانات نام برده شده و از لحاظ آماری این بدیان معناست که تقریبا در پنج درصد از ابیات حافظ اسامی حیوانات بکار رفته.

این پنج بیت عبارتند از:

1-مرغ کم حوصله را گو غم خود خور که بر او         رحم آنکس که نهد دام چه خواهد بودن

2- باده خور غم مخور و پند مقلد مینوش           اعتبار سخت عام چه خواهد بودن

3- صفیر بلبل شوریده و نفیر هزار            برای وصل گل آمد برون ز بیت حزن

4-از دام زلف و دانه خال تو در جهان          یک مرغ دل نماند نگشته شکار حسن

5- طوطیان در شکرستان کامرانی می کنند        وز تحسر دست بر سر می زنند سکین مگس