درمورده منچستر سیتی

خلاصه :

تاریخچه کلی[ویرایش]

سیتی اولین افتخار بزرگ خود را ۲۳ آوریل ۱۹۰۳_۰۴ کسب کرد، و بولتون واندررس را با نتیجه ۱–۰ شکست و قهرمان جام حذفی شد. سیتی در آن فصل با بدشانسی عنوان قهرمانی لیگ را با تنها ۳ امتیاز اختلاف نسبت به تیم اول از دست داد، اما سیتی اولین باشگاه فوتبال در منچستر بود که توانست یک افتخار بزرگ کسب کند. در فصول بعد از قهرمانی در جام حذفی، این باشگاه با بحران مالی روبرو شد و در نهایت با محرومیت هفده بازیکن در سال ۱۹۰۶، از جمله کاپیتان بیلی مردیث،^[۱۳] که بعداً به یونایتد منتقل شد، وارد بحران شد. آتش‌سوزی در هاید رود^[۱۴] (ورزشگاه سابق سیتی) در سال ۱۹۲۰ جایگاه اصلی این ورزشگاه را تخریب کرد و در سال ۱۹۲۳ سیتی به استادیوم جدید خود ماین رود منتقل شد.

در دهه ۱۹۳۰، منچسترسیتی در دو فصل متوالی به فینال جام حذفی رسید، در فصل ۱۹۳۲_۳۳ اولین فینال را با نتیجه ۳_۰ به اورتون باخت،^[۱۵] و در فصل ۱۹۳۳_۳۴ دومین فینال سیتیزن‌ها توانستد با نتیجه ۲_۱ پورتسموث را شکست بدهند و قهرمان جام حذفی شدند.^[۱۶] در طول فصل ۱۹۳۳_۳۴، منچسترسیتی رکورد پر تماشاگرترین بازی خانگی در تاریخ انگلستان را در شکست داد. این رکورد استثنایی در جریان پیروزی یک بر صفر سیتی مقابل استوک سیتی به ثبت رسید با حضور ۸۴٬۵۶۹ تماشاگر در ورزشگاه ماین رود^[۱۷](در حالی که ظرفیت ورزشگاه ۳۵۰۰۰ نفر بود). سیتی برای اولین بار در سال ۱۹۳۷ قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد^[۱۸]در پایان این فصل آرسنال در رده سوم، چلسی رده سیزدهم، لیورپول رده هجدهم قرار گرفتند و منچستریونایتد به دسته پایین‌تر سقوط کرد، اما در فصل بعد با کمال تعجب سیتی که در فصل بیشتر از هر تیم دیگری توانست گل بزند به دسته پایین‌تر سقوط کرد. بیست سال بعد، سیتی با الهام از یک سیستم تاکتیکی معروف به نام Revie plan^[۱۹](یک سیستم تاکتیکی در فوتبال ارتباطی بود که در دهه ۵۰ توسط منچسترسیتی مورد استفاده قرار گرفت. این سیستم به نام دون ریی بازیکن منچسترسیتی انتخاب شد که مهمترین نقش را در آن داشت) توانست همانند دهه ۱۹۳۰ در دو فصل متوالی به فینال جام حذفی برسد. سیتی اولین فینال را در فصل ۱۹۵۴_۵۵ با نتیجه ۳_۱ به نیوکاسل واگذار کرد^[۲۰]؛ و در دومین فینال در فصل ۱۹۵۵_۵۶ توانست ۳_۱ بیرمنگام سیتی را شکست بدهد و قهرمان جام حذفی شد،^[۲۱] برت تراوتمن دروازه‌بان سیتی پس از شکستن گردن خود، باز هم به بازی کردن ادامه داد.^[۲۲]

در آینده پس از سقوط به لیگ دسته پایین‌تر در سال ۱۹۶۳، سیتی با حضور کم هواداران در ورزشگاه خانگی روبه رو شد، حضور ۸٬۰۱۵ نفر در ورزشگاه در برابر سویندون تاون در ژانویه ۱۹۶۵، که نشان می‌داد آینده تاریکی در انتظار سیتی است. در تابستان سال ۱۹۶۵، تیم مدیریتی جو مرسر^[۲۳]و مالکوم آلیسون^[۲۴]سکان هدایت سیتی را بر عهده گرفتند. در فصل اول زیر نظر مرسر، سیتی توانست قهرمان لیگ دسته دوم انگلستان شود و به لیگ برتر راه یافت. مرسر خریدهای مهمی را انجام داد از جمله مایک سامربی و کالین بل. در ۱۹۶۷–۶۸، منچسترسیتی توانست برای دومین بار قهرمان لیگ برتر شود^[۲۵]و در آخرین روز فصل با پیروزی ۴–۳ در مقابل نیوکاسل یونایتد عنوان قهرمانی را از آن خود کرد. در ادامه عملکرد خوب جو مرسر، سیتی در فصل ۱۹۶۸_۶۹ توانست قهرمان جام حذفی شود،^[۲۶] و در فصل ۱۹۶۹_۷۰ سیتیزن‌ها توانستند در وین با پیروزی ۲_۱ برابر گورنیک زابژه اولین قهرمانی اروپایی خود را کسب کنند،^[۲۷] سیتی همچنین در آن فصل توانست در جام اتحادیه قهرمان شود^[۲۸]و به دومین تیم تاریخ انگلیس تبدیل شد که در یک فصل یک جام اروپایی و یک جام داخلی به دست می‌آورد.

این باشگاه در طول دهه ۱۹۷۰ به کسب افتخارات ادامه داد و در دو فصل با تنها یک امتیاز اختلاف قهرمانی لیگ را از دست داد، سیتی در فصل ۱۹۷۳_۷۴ به فینال جام اتحادیه رسید اما با نتیجه ۲_۱ از ولورهمپتون شکست خورد.^[۲۹] یکی از دیدارهای که هواداران منچستر سیتی آن را بسیار دوست دارند، دیدار نهایی فصل ۱۹۷۳–۷۴ برابر یونایتد است که یونایتد برای جلوگیری از سقوط به دسته پایین‌تر به برد نیاز داشت. دنیس لاو بازیکن سابق یونایتد با یک ضربه فوق‌العاده تماشایی دروازه یونایتد را باز کرد تا سیتی ۱_۰ در اولدترافورد به پیروزی برسد و این برد منچسترسیتی، یونایتد را به دسته پایین‌تر فرستاد.^[۳۰] منچسترسیتی توانست در فصل ۱۹۷۵_۷۶ در فینال جام اتحادیه مقابل نیوکاسل ۲_۱ به پیروزی برسد و عنوان قهرمانی را از ان خود کرد.^[۳۱]

سیتی بعداز موفقیت در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ وارد یک دوره افت طولانی شد. مالکوم آلیسون برای بار دوم در سال ۱۹۷۹ سکان هدایت تیم سیتی را بر عهده گرفت، اما مبالغی را برای خرید چندین بازیکن ناموفق مانند استیو دالی هدر داد، پس از آن هفت نفر فقط در دهه ۱۹۸۰ سرمربی سیتی شدند. با هدایت جان باند، سیتی به فینال جام حذفی ۱۹۸۱ رسید اما در بازی برگشت به تاتنهام باخت.^[۳۲] این باشگاه دو بار در دهه ۱۹۸۰ به دسته پایین‌تر سقوط کرد (در سال ۱۹۸۳ و ۱۹۸۷). اما در سال ۱۹۸۹ دوباره به لیگ برتر بازگشت و در ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ با مدیریت پیتر رِید پنجم شد.^[۳۳] با این حال پس از رفتن رِید، منچسترسیتی از نظر مالی ضعیف و ضعیف تر شد. سیتی از زمان ایجاد لیگ برتر در سال ۱۹۹۲ از بنیانگذاران لیگ برتر بود، اما پس از کسب مقام نهم در اولین فصل خود،^[۳۴] سه فصل دیگر در لیگ برتر بود تا اینکه در سال ۱۹۹۶ به دسته پایین‌تر سقوط کرد.

پس از سقوط به دسته پایین‌تر، باشگاه دچار تحولاتی در خارج از زمین شد و مالک جدید دیوید برنشتاین از نظر مالی کمکی به سیتی کرد. با مربیگری جو رویل، سیتی توانست با پشت سر گذاشتن مرحله پلی اف به لیگ برتر صعود کند اما این یک گام محکم نبود و این تیم باز هم در سال ۲۰۰۱ سقوط کرد. کوین کیگان جایگزین رویل شد و با کسب عنوان قهرمانی لیگ دسته یک ۲۰۰۱–۲۰۰۲، با شکستن رکوردهای باشگاهی از نظر تعداد امتیازات کسب شده و تعداد گل‌ها در یک فصل، به لیگ برتر بازگشت و بعداز بازگشت به لیگ برتر توانست راهی مسابقات اروپایی شود. فصل ۰۳–۲۰۰۲ آخرین فصل حضور سیتی در ماین رود بود. در فصل ۲۰۰۳، این باشگاه به ورزشگاه جدید خود (اتحاد) نقل مکان کرد. چهار فصل اول حضور در استادیوم جدید سیتی در میانه‌های جدول یود. سرمربی سابق انگلیس اریکسون سال ۲۰۰۷ سرمربی سیتی شد و به عنوان اولین مربی غیر انگلیسی باشگاه تبدیل شد. در ۴ ژوئن ۲۰۰۸، مارک هیوز جایگزین اریکسون شد.

تا سال ۲۰۰۸، سیتی از نظر اقتصادی در وضعیت فوق‌العاده بدی قرار داشت. تاکسین شیناواترا سال قبل کنترل باشگاه را به دست گرفته بود، اما بخاطر مشکلات سیاسی امکان استفاده از ثروت دارایی‌های ممکن نبود. سپس در اوت ۲۰۰۸، این باشگاه توسط شیخ منصور خریداری شد.^[۳۵] سیتی، روبینیو بازیکن برزیلی رئال مادرید را با پرداخت ۳۲٫۵ میلیون پوند به خدمت گرفت.^[۳۶] در اوایل با وجود وارد شدن ثروت به باشگاه سیتی همچون سایر تیم‌های جهان، این تیم پیشرفت زیادی در عملکرد خود در مقایسه با فصل قبل نداشت و در جدول دهم شد، اگرچه سیتی توانست به مرحله یک چهارم نهایی لیگ اروپا برسد. در تابستان ۲۰۰۹، سیتی با خرید بازیکنایی مانند: گرت بری،^[۳۷] امانوئل آدبایور،^[۳۸] کارلوس توز^[۳۹] و جولین لسکات^[۴۰]و.. توانست جان تازه ای بگیرد. در دسامبر ۲۰۰۹، مارک هیوز - که اندکی قبل از تغییر مالکیت جدید استخدام شده بود در ابتدا توسط هیئت مدیره جدید حفظ شد اما بعداً سیتیروبرتو مانچینی را جایگزین هیوز کرد.^[۴۱] سیتی فصل را در جایگاه پنجم لیگ برتر به اتمام رساند،^[۴۲] فرصت حضور در لیگ قهرمانان را از دست داد و در فصل ۲۰۰۹_۲۰۱۰ در لیگ اروپا شرکت کرد.

سیتی که همچون تیم‌های جهان و لیگ برتر صاحب مالکی پولدار شده بود توانست روند صعودی را در پیش بگیرد. منچسترسیتی پس از شکست دادن یونایتد در نیمه نهایی جام حذفی، توانست به فینال جام حذفی ۲۰۱۰_۱۱ برسد، و در فینال ۱_۰ استوک سیتی را شکست داد و قهرمان جام حذفی شد^[۴۳]و بدین ترتیب پنجمین جام حذفی خود را کسب کرد. در آخرین روز از فصل ۱۱–۲۰۱۰، سیتی آرسنال را شکست داد و ضمن اینکه توانست رده سوم را از ان خود کند^[۴۴] مستقیماً به مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد.