مغالطات

بسیار مهم

خلاصه :

مغالطه چپیست ؟ و انواع مغالطه .

مغالطه‌گر کسی است که از روی استدلال نادرست به یک نتیجهٔ درست یا نادرست رسیده‌است و ممکن است آن نتیجه را برای نتیجه‌گیری‌های دیگری هم به کار گیرد. به گفته مهرزاد خرادآذر خلاصهٔ تعریف مغالطه – که از واژه عربی غلط گرفته شده است استدلالی است که درآن فساد معنوی وجود داشته باشد، و تفاوت سَفسَطه‌گر بامَغلَطه‌گر در آن است که اولی نادانسته مرتکب اظهار برهان مبتلا به انحراف می‌شود و دومی دانسته و برپایهٔ اصول تغلیط به سوی استنتاج منطبق با مقصود خود می‌گراید

مغالطه بطور کلی بر دو قسم است یا لفظی است و یا معنوی.

مغالطه لفظی آن است که منشا مغالطه لفظ باشد

.مثلا می دانیم که لفظ « شیر» در فارسی مشترک است میان « مایع» سفید و آشامیدنی که از حیوانات دوشیده میشود، و میان حیوان درنده معروف جنگلی. حال اگر کسی بگوید:

مایعی که در حیوانها وجود دارد شیر است.

و شیر درنده و خونخوار است.

پس مایعی که در پستانها موجود است درنده و خوانخوار است

مغالطه معنوی آن است که به لفظ مربوط نیست، بلکه به معنی مربوط است.

« در هر قیاس اگر مقدمات معلوم است نتیجه خودبخود معلوم است و نیازی به قیاس نیست، و اگر مقدمات مجهول است قیاس نمی تواند آنها را معلوم کند، پس بهر حال قیاس بی فایده است».

مغالطه اینجاست که می گوید اگر مقدمات معلوم باشد نتیجه خواه ناخواه معلوم است.

انواع مغالطه :

مغالطه از طریق به کارگیری واژه های مبهم: مغالطه کننده دراین نوع مغالطه می خواد که با استفاده از واژه های مبهم، مانندِ تاحدودی، و قدری، و امثال این، حقیقتی را به گونه ای دیگر به مخاطب خود بفهمونه. به عنوان مثال، رئیس یک کارخانه در حالی که تلاش شایان توجهی برای رفع مشکلات معیشتی کارگران خود نکرده است، به ایشان می‌گوید: من قدری تلاش کردم که مشکلات معیشتی شما حل شود.

مغالطه علت جعلی: این نوع مغالطه عبارت است از معرفی امری که یا علت نیست و یا بخش کوچکی ازعلت است

مغالطه تفسیر به رأی: در این مغالطه کسی سخن دیگری را مطابق میل خود و برخلاف چیزی که مورد نظر گوینده است، تفسیر می کند.