یوم القیامه

خلاصه :

از نام‌های مشهور و غالب رستاخیز است که هفتاد بار در قرآن کریم آمده است. این نام نیز همچون نام‌های دیگر رستاخیز به وصف و معنایی ویژه از آن روز اشاره دارد[۱][۲]. قیامت روزی است که همه مردگان به امر خداوند زنده می‌شوند و از قبرها بر می‌خیزند و در صحرای محشر حضور می‌یابند تا به حساب کردارشان رسیدگی شود و هر کس به آنچه کرده است، جزا ببیند[۳]. اینکه چرا رستاخیز را "قیامت، گفته‌اند، از آن روی است که در آن روز، مردمان در پیشگاه خداوند به پا می‌خیزند و بازخواست می‌شوند[۴][۵]. اهل معقول بر آن‌اند که قیامت بر دو قسم است: قیامت صغری و قیامت کبری[۶]. آدمی پس از مرگ، به دو عالم پای می‌نهد: یکی قیامت صغری یا "عالم برزخ" که همچون دنیا، پایان می‌پذیرد و دیگر، قیامت کبری که جاویدان است و تنها ویژه کسانی خاص نیست؛ بلکه همه آفریدگان آن را خواهند دید. در نظرگاه قرآن، وقت قیامت تنها بر خدا معلوم است و هیچ کس جز او نمی‌داند قیامت چه هنگام پیش می‌آید[۷]. به وقت قیامت، تغییری بنیادی برای همه جهان پیش می‌آید و خورشید و زمین و ستارگان دگرگون می‌شوند[۸][۹].

قیامت کبری که عالمی است پس از عالم برزخ همه ی انسانها از اولین تا آخرین جمع شده، و وارد مرحله ی جدیدی از زندگی و حیات می شوند؛ و به پاداش و یا جزای اعمال و رفتار زندگی دنیایی خود می رسند. [۵] ؛ [۶] در قرآن کریم بیش از صد نام برای قیامت ذکر شده است که الواقعه، الراجفه، الطامه، الصاخه، الحاقه، یوم الفصل، یوم الندم، یوم النشور، یوم الحق، یوم المسأله، یوم الفراق، یوم الحساب، یوم الحکم، یوم العذاب، یوم المحاسبه و یوم التلاق و یوم الحسره و... نام هایی است که در قرآن برای قیامت ذکر شده است. [۷] معروف‌ترین نام‌ یوم القیامه است که ۷۰ بار در قرآن مجید ذکر شده و حکایت از قیام عمومی بندگان و رستاخیز عظیم انسان‌ها می‌کند و توجه به آن انسان را به قیام در این دنیا برای انجام وظیفه دعوت می‌نماید. این که قیامت در قرآن کریم ‌با نام ها و عنوان های مختلف خوانده شده است هر کدام از آنها نشان دهنده ی وضع مخصوص و نظام مخصوص‌حاکم بر آن است. مثلا از آن جهت که همه اولین و آخرین در یک سطح و در یک جا قرار می‌گیرند و ترتیب زمانی آنها از بین می‌رود،«روز حشر»، «روز جمع‌» و «روز تلاقی‌» خوانده شده است و از آن جهت که باطن ها آشکار و حقایق بسته و پیچیده باز می‌شوند، یوم تبلی‌السرائر یا «روز نشور» نامیده شده است و از آن جهت که فنا ناپذیر و جاوید است، «یوم الخلود»،و از آن جهت که انسانهایی سخت در حسرت و ندامت فرو می‌روند و احساس غبن می‌کنند که چرا خود را برای چنین مرحله‌ای آماده‌ نکرده‌اند، «یوم الحسره‌» و «یوم التغابن‌»، و از آن جهت که بزرگ ترین خبرها و عظیم‌ترین حادثه‌هاست «نبا عظیم‌» خوانده شده است. راز نام‌گذاری آن روز موعود به قیامت که از مشهورترین نام‌هاست و در قرآن سوره‌ای به این نام اختصاص یافته، این است که مردم در این روز دفعتاً قیام خواهند کرد،[۸]