زندگی دایناسورها

خلاصه :

شکل، اندازه و سرعت یک دایناسور، به شیوه‌ی زندگی آن مربوط می‌شود. دایناسورهای گوشت‌خوار باید تند می‌دویدند تا بتوانند شکار را بی‌درنگ به دندان بگیرند. آن‌ها روی پاهای عقبی قدرتمندشان می‌دویدند و از دمشان برای حفظ تعادل استفاده می‌کردند.
اما دایناسورهای گیاه‌خوار، که پیکر بزرگی داشتند، نمی‌توانستند تند بدوند. آن‌ها نیاز نداشتند جانور دیگری را شکار کنند و پیکر بسیار بزرگشان نیز باعث می‌شد هر جانوری نتواند آن‌ها را شکار کند.

سرعت یک دایناسور را چگونه اندازه می‌گیرند؟

پژوهشگرانی که درباره دایناسورها پژوهش می‌کنند، سرعت آن‌ها را از فاصله‌ی بین جاپا‌های فسیل شده‌ی آن‌ها و طول پاهای‌ آن‌ها به دست می‌آورند. هرچه فاصله‌ی بین جاپاهای یک دایناسور بیش‌تر باشد، آن دایناسور تندتر حرکت می‌کرده است. اگر جاپا‌ها به هم نزدیک باشند، به احتمال زیاد آن دایناسور کند حرکت می‌کرده است.

کدام دایناسور از همه تندتربوده است؟

دایناسورهای شترمرغ‌مانند، که استراتیومیموس نام دارند، تندترین بودند.آن‌‌ها پوشش زره‌مانند و شاخ‌های حفاظتی نداشتند و بنابراین باید تند می دویدند و فرار می‌کردند تا جان خود را از دست ندهند. آن‌ها به تندی اسب مسابقه بودند و سرعت شان به بیش از 50 کیلومتر در ساعت می‌رسید.

جاپای دایناسورها به ما چه می‌گوید؟

جاپاهای فسیل شده‌ی دایناسورها به ما می گویند که دایناسورها چگونه حرکت می‌کردند. برخی مانند ایگوانودون‌ها، روی هر چهار پا راه می‌رفتند، اما روی پاهای عقبی نیز می‌توانستند بدوند. جاپاهای بزرگ سه بخشی دایناسوری به نام مگالوسوروس نشان می‌دهد که گوشت‌خوار بوده و همیشه روی پاهای عقبی راه می‌رفته است.

 آپاتوسوروس که وزن آن به بیش از 40 تُن می‌رسید (یعنی به اندازه هفت فیل) با سرعت 10 تا 16 کیلومتر بر ساعت گام برمی‌داشت. اگر این دایناسور تلاش می‌کرد که بدود، پاهایش می‌شکست.