به راستی حضرت زینب کبری (س) کیست ؟

خلاصه :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

السَّلامُ عَلیکِ یا أُمُّ المَصائِبِ یا زَینَب وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ ... السَّلامُ عَلی مَن تَهَیَّجَ قَلبُها لِلحُسَینِ الْمَظْلُومِ الْعُرْیـانِ، الْمَطْرُوحِ عَلَى الثَّرى، سلام بر ام المصائب (مادر مصیبتها) زینب کبری ... سلام بر بانویى كه دلش از جاى كنده شد براى حسین مظلوم كه با تنى برهنه بر خاك افتاده، وَ قـالَتْ بِصَوْت حَزین: بِاَبی مَنْ نَفْسی لَهُ الْفِداءُ، بِاَبِى الْمَهْمُومُ حَتّى قَضى بِاَبِى الْعَطْشـانُ حَتّى مَضى، بِاَبی مَنْ شَیْبَتُهُ و (در آن حال) با صدایى غمگین گفت: پدرم به فداى كسى كه جانم به قربانش، پدرم به قربان آن كه با دلى پر اندوه از دنیا رفت، پدرم فداى كسى كه لب تشنه شهید شد. پدرم به قربان كسى از محاسنش تَقْطُرُ بِالدِّماءِ ،اَلسَّلامُ عَلى مَنْ بَكَتْ عَلى جَسَدِ اَخیها بَیْنَ الْقَتْلى، حَتّى بَكى لِبُكائِها كُلُّ عَدُوّ وَ صَدیق، وَ رَأَى النّـاسُ خون می چكید.سلام بر كسى كه گریست بر بدن برادرش در میان كشتگان تا آنجا كه از گریه او هر دشمن و دوستى گریست و مردم دُمُوعَ الْخَیْلِ تَنْحَدِرُ عَلى حَوافِرِها عَلَى التَّحْقیقِ، اَلسَّلامُ عَلى مَنْ تَكَفَّلَتْ وَاجْتَمَعَتْ فی عَصْرِ عاشوراءَ بِبَناتِ رَسولِ اللهِ اشک خیل را دیدندکه به راستی بر صورتهایشان جاری بود. سلام بر كسى كه سر پرستى كرد و گرد آورد در عصر عاشورا دخترانِ رسول وَ اَطْفـالِ الْحُسَیْنِ، وَ قـامَتْ لَهَا الْقِیـامَةُ فی شَهـادَةِ الطِّفْلَیْنِ الْغَریبَیْنِ الْمَظْلُومَیْنِ، اَلسَّلامُ عَلى مَنْ لَمْ تَنَمْ عَیْنُها لاَِجْلِ خدا و كودكان حسین (ع) را و قیامت براى او برپا شد در شهادت دو طفل غریب و مظلوم ، سلام بر كسى كه چشمش به خواب نرفت حِراسَةِ آلِ رَسُولِ اللهِ فی طَفِّ نَیْنَواءَ ، وَ صارَتْ اَسیراً بِیَدِ الاَْعْداءِ ، اَلسَّلامُ عَلى مَنْ رَكِبَتْ بَعیراً بِغَیْرِ وَطاءِ، بخاطر نگهبانى از خاندان رسول خدا در سرزمین نینوا،و به دست دشمنان اسیر گردید. سلام بر بانویى كه بر شتر بى جهاز سوار گشت وَ نادَتْ اَخیها اَبَاالْفضْلِ بِهذَا النِّداءِ : اَخی اَبَا الْفضْلِ! اَنْتَ الَّذی اَرْكَبْتَنی اِذا اَرَدْتُ الْخُرُوجَ مِنَ الْمَدینَةِ، و برادرش ابوالفضل را اینگونه ندا كرد: برادرم! ابوالفضل، تو بودى كه مرا سوار مى كردى وقتى مى خواستم از مدینه بیرون روم. اَلسَّلامُ عَلى مَنْ خَطَبَتْ فی مَیْدانِ الْكُوفَةِ بِخُطْبَة نـافِعَة حَتّى سَكَنَتِ الاَْصْواتُ مِنْ كُلِّ نـاحِیَة، اَلسَّلامُ عَلى سلام بر كسى كه سخنرانى كرد در میدان شهر كوفه ; سخنرانى سودمندى كه آرام شد صداها از هر سو. سلام بر كسى مَنِ احْتَجَّتْ فی مَجْلِسِ ابْنِ زِیاد بِاحْتِجاجات واضِحَة، وَ قـالَتْ فی جَوابِه بِبَیِّنـات صـادِقَة، اِذْ قـالَ ابْنُ زِیـاد كه در مجلس پسر زیاد استدلال كرد با دلائل آشكار و گفته هاى او را با دلایل روشن و درست پاسخ داد، آنگاه كه ابن زیاد لِزَیْنَبَ سَلامُ اللهِ عَلَیْها ؛ كَیْفَ رَاَیْتِ صُنْعَ اللهِ بِاَخیكِ الْحُسَیْنِ؟ قـالَتْ: مـا رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلاًً ... به زینب (س) گفت: چگونه دیدى كار خدا را نسبت به برادرت حسین (ع) ؟ فرمود: ندیدم جز زیبایى ... فرازی از زیارت [مفجعه] حضرت زینب کبری (س)

***********************

سر نی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود چهره سرخ حقیقت بعد از آن طوفان رنگ پشت ابری از ریا می‌ماند اگر زینب نبود چشمه فریاد مظلومیت لب تشنگان در کویر تفته جا می‌ماند اگر زینب نبود زخمه زخمی ترین فریاد در چنگ سکوت از طراز نغمه وا می‌ماند اگر زینب نبود در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ در گلوی چشم ها می‌ماند اگر زینب نبود ذوالجناح دادخواهی بی سوار و بی لگام در بیابان ها رها می‌ماند اگر زینب نبود در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب * پشت کوه فتنه جا می‌ماند اگر زینب نبود.

******************

موضوع تحقیق : زندگانی حضرت زینب کبری سلام الله علیها دخیر امیرالمومنین فاتح خیبر حیدر کرار علیه السلام

منابع کتابی: زندگانی حضرت زینب کبری سلام الله علیها زینب دختر فاطمه علیه الله سلام پس از بیست سال _ زینب کبری قهرمان تمام زنان

تمام تحقیقات به صورت تلخیص انجام شده.

نام تحقیق : زندگانی یک دانه دختر فاتح خیبر

محقق : طاها کلانتری 

سوالات پیش آمده برای تحقیق : به راستی حضرت زینب (س) کیست ؟ پاسخ : در این تحقیق به پاسخ خود رسیدم .

*********************

تولد حضرت زینب (س):

حضرت زينب، دختر امیرالمومنین و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در سال پنجم‌ هجرى، روز 5 جمادى الاول در مدينه، پس از امام حسين‌ علیه السلام به دنيا آمد. بر اساس روایات متعدد، نام‌گذاری حضرت زینب (س)، توسط پیامبر اسلام (ص) صورت گرفت. و جبرئیل از سوی خداوند این نام را به پیامبر (ص) رساند. زينب را مخفف‌ «زين اب‌» دانسته‌ اند، يعنى زينت پدر. حضرت زینب کبری (س)، مسیر پرحادثه و دردناکی را که در طول زندگی به عنوان " ام المصائب " در پیش روی دارد، در همان زمان کودکی خود (که ارتحال پیامبر خدا (ص) نزدیک بود) در آینه رؤیا می‌نگرد که نزد پیامبر اکرم (ص) آمده و با زبان کودکانه خویش، این رؤیا را بدین شرح برای جدش پیامبر اکرم (ص) بازگو می‌کند؛ «ای رسول خدا! دیشب در خواب دیدم که باد سختی وزید که بر اثر آن دنیا در ظلمت فرو رفت و من از شدت آن باد به این سو و آن سو می‌افتادم؛ تا اینکه به درخت بزرگی پناه بردم، ولی باد آن را ریشه کن کرد و من به زمین افتادم. دوباره به شاخه دیگری از آن درخت پناه بردم که آن هم دوام نیاورد. برای سومین مرتبه به شاخه دیگری روی آوردم، آن شاخه نیز از شدت باد در هم شکست. در آن هنگام به دو شاخه به هم پیوسته دیگر پناه بردم که ناگاه آن دو شاخه نیز شکست و من از خواب بیدار شدم.»، رسول مکرم اسلام (ص) با شنیدن خواب زینب (س)، بسیار گریست و حوادثی را که در انتظار اوست، تعبیر فرمود:، تا او که دست پرورده علی (ع) و بزرگ شده دامان زهرا (س) می‌باشد، خود را برای رویارویی با این حوادث مهیا سازد. رسول گرامی اسلام (ص) چنین فرمودند: «درختی که اولین بار به آن پناه بردی، جدّ توست که به زودی از دنیا می‌رود؛ و دو شاخه بعد، مادر و پدر تو هستند که آن‌ها هم از دنیا می‌روند و آن دو شاخه به هم پیوسته؛ دو برادرت حسن و حسین هستند که در مصیبت آنان، دنیا تاریک می‌گردد.»

*********************************

نام گذاری حضرت زینب (س) :

در زمان تولد که وجود مقدس زینب کبری (س)، جد بزرگوارشان پیامبر اکرم (ص) در سفر بوده و در مدینه حضور نداشتند؛ لذا پس از تولد حضرت زینب (س)، صدیقه طاهره (س) به امیرالمؤمنین (ع) فرمود که چون پدرم در سفر هستند و در مدینه حضور ندارند، شما این دختر را نام بگذارید. آن حضرت (ع) فرمود: من بر پدر شما سبقت نمی‌گیرم، صبر نما که به این زودی رسول خدا (ص) باز خواهد گشت و هر نامی را که صلاح بدانند، بر این کودک می‌نهند. پس از ۳ روز، رسول خدا (ص) مراجعت فرموده و همان گونه که رسم و سیره آن حضرت (ص) بود، نخست، به منزل حضرت فاطمه زهرا (س) وارد گشتند. امام علی (ع) خدمت آن حضرت (ص) فرمودند: یا رسول الله! خداوند متعال دختری به دخترت عطا فرموده است، نامش را معین فرمایید. پیامبر (ص) فرمودند: اگر چه فرزندان فاطمه (س)، اولاد من می‌باشند، لکن امر ایشان با پروردگار عالم است و من منتظر وحی می‌باشم. در این حال، جبرئیل نازل شد و عرض کرد: یا رسول الله! حق تو را سلام می‌رساند و می‌فرماید: «نام این مولود را " زینب " بگذار، چرا که این را در لوح محفوظ نوشته ایم.» رسول اکرم (ص) قنداقه آن مولود گرامی را طلبید و به سینه چسبانید، بوسید و نامش را زینب نهاد و فرمود: " به حاضرین و غایبین امت، وصیت می‌نمایم که حرمت این دختر را پاس بدارند. همانا که او به خدیجه کبری (علی‌ها السلام) شبیه است. " یکی از معانی این سخن رسول اکرم (ص) این است که همانگونه که فداکاری‌های حضرت خدیجه (س) در پیشبرد اهداف پیامبر و اسلام بسیار ثمربخش بود، ایثار، صبر و استقامت زینب کبری (س) در راه خدا نیز در بقا و جاودانگی اسلام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. " زینب " به معنای " زینت پدر "، نامی است که خداوند برای دختری انتخاب کرد، که با انجام رسالت خویش زینت بخش تاریخ و موجب افتخار و سرافرازی خاندان وحی و ولایت گشت و در تاریخ کربلا که تاریخ جاودانگی اسلام و تشیع می‌باشد، درخشان و جاودانه گردید. نام مبارک آن حضرت (س)؛ " زینب " (زینت پدر)، کنیه گرامیشان؛ ام الحسن و ام کلثوم، و القاب آن حضرت (س) هم؛ عقیله بنی‌هاشم، عقیلة النبوة، عقلیة القریش، عقیلة الطالبین، عَقیلةُ خِدر الرسالة (خردمند پرده نشینان رسالت)، عقلیة الوحى، عَقیلةُ النِساء، ام المصائب، کَعبةُ الرَزایا (قبله رنج‌ها)، قرینة النَوائِب (همدم و همراه ناگوارى‌ها)، صابرة محتسبة، عارفه، عامله، زاهده، باکیه، بطلة کربلاء، عظیمةٌ بلوا‌ها، صدّیقة الصغرى، عصمة الصغرى، ولیة اللّه العظمى، ناموس الکبرى، مظلومةٌ وحیدة، امنیة الله، آیةٌ مِن آیات الله، محبوبة المصطفى، قرة عین المرتضى، عابدة آل على، نائبةُ الزهراء، سلیلة الزهراء، سِرُّ اَبی‌ها، سُلالةُ الوِلایة، وَلیدةُ الفَصاحة، شَقیقةُ الحَسن، نائبةُ الحسین، شریکة الحسین، شریکة الشهید، کَفیلة السجاد، عالمه غیر معلّمه، فهیمةٌ غیرَ مُفهِّمة، فاضله، کامله، مَلیکةُ الدنیا، عَدیلةُ الخامس مِن اهل الکِساء، ناموسُ رَواقِ العَظمةِ، سیدة العَقائِل (بانوى بانوان خردمند)، رَضیعة ثَدىِ الولایة، بلیغة، فصیحة، المُوثَّقة، شمسةُ قَلادَةِ الجَلالةِ، نَجمةُ سَماءِ النَبالَة، المعصومة الصغرى، رَبَةُ خِدرِ القُدس، قبلة البَرایا، رَضیعَة الوحى، بابُ حِطَةِ الخَطایا، حَفَرَةُ علىٍ و فاطمةٍ، رَبیعَةُ الفضل و ... می‌باشد.

***********************

ویژگیهای اخلاقی حضرت زینب (س):

اين بانوى بزرگ، داراى قوت قلب، فصاحت زبان، شجاعت، زهد و ورع، عفاف و شهامت فوق العاده بود. امام حسين‌ علیه السلام هنگام ديدار، به احترامش از جا برمى ‌خاست. زينب كبرى، از جدش‌ رسول خدا صلی الله علیه و آله و پدرش اميرالمؤمنين و مادرش فاطمه زهرا سلام الله علیها حديث روايت كرده است. علامه سید محسن امین درباره حضرت زینب سلام الله علیها می فرمایند: زینب کبری سلام الله علیها از زنان بافضیلت است و فضایلش مشهورتر از آن است که بیان شود. خرد، استواری و بلاغتش نیازمند گفتن نیست؛ چرا که همه اینها از خطبه ای که در کوفه و شام ایراد فرموده بود، به خوبی معلوم است. آن گونه که گویا از زبان پدرش علی علیه السلام سخن می گوید. البته از زینب سلام الله علیها عجیب نیست؛ زیرا او از شاخه های درخت نبوت و از خاندان هاشمی بود. جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله پدرش علی مرتضی علیه السلام و مادرش زهرای بتول سلام الله علیها و برادرانش حسن علیه السلام و حسین علیه السلام است.

***********************

عبادت حضرت زینب (س):

حضرت زینب(س) شب ها به عبادت می پرداخت و در دوران زندگی، هیچ گاه تهجّد را ترک نکرد. آنچنان به عبادت اشتغال ورزید که ملقّب به «عابده آل علی» شد. (جعفر النقدی، زینب الکبری بنت الامام، ص61) حضرت زینب کبری (س) شب‌ها به عبادت می‌پرداخت و در دوران زندگی، هیچ‌گاه تهجّد را ترک نکرد. آنچنان به عبادت اشتغال ورزید که ملقّب به «عابده آل علی» شد. شب زنده‌داری وی حتی در شب دهم و یازدهم محرم، ترک نشد. فاطمه دختر امام حسین (ع) می‌گوید: «عمه ام زینب در تمام شب عاشورا در محل عبادتش ایستاده بود و به پروردگار خویش استغاثه می کرد.» ارتباط حضرت زینب (س) با خداوند آن‌گونه بود که امام حسین(ع) در روز عاشورا هنگام وداع، به خواهرش فرمود: «خواهرم! مرا در نماز شب، فراموش نکن.»

***********************

صبر و استقامت :

حضرت زینب را تجسم و نماد صبر جمیل نامیده اند. مقاومت در راه پاسداری از حریم دین، کنترل نفس خود در برابر ناملایمات و ضعف نشان ندادن در مقابل دشمن و عدم شکوه در حضور مردم را از جمله ویژگی های صبر زینب(س) نام برده اند. ( « حضرت زینب(س)، نماد صبر جمیل»، خبرگزاری حوزه ) او در روز عاشورا ، هنگام دیدن پیکر خونین برادرش چنین گفت:«بار خدایا! این قربانی و کشته در راه خودت را از ما (خاندان پیامبر) بپذیر.» (فیض الاسلام، خاتون دوسرا، 1366ش، ص185)

***********************

مقام وصایت و نیابت :

مقام وصایت و نیابت، از امتیازات و خصلت های ویژه حضرت زینب (س) است، در پرتو این مقام بلند معنوی و انسانی حضرت زینب(س) عهده دار کم سابقه ترین مأموریت، برای یک زن در طول تاریخ گردیده است‎. به هر حال مقام و استعداد و دانایی زینب که وی را عقیله بنی هاشم نیز نامیده اند، از مقام و استعداد افراد عادی بسیار برتر است.

*************************

تعلیم و تفسیر قرآن ‎:

حضرت زینب (س) فرزند پیامبر، که قلب او محل نزول وحی و قرآن و فرزند علی (ع) از مفسرین قرآن است؛ بنابراین جای تعجبی ندارد که ایشان نیز معلم و مفسر قرآن بودند. بر اساس روایت متعدد حضرت زینب(س) در کوفه برای زنان قرآن را تفسیر می کردند. (محلاتی، ریاحین الشریعة، 1349ش، ج3، ص57)

**************************

علم و سخنوری :

سخنان و خطبه های زینت(س) را در کوفه و همچنین در دربار یزید، که همراه با استدلال به آیات قرآن بود، بیانگر دانش او دانسته اند. (کحّاله، أعلام النساء، 2008، ج2، ص92-97)

*****************************

نام برادران حضرت زینب:

امام حسن (ع) و امام حسین (ع) برادران حضرت زینب (س) هستند که بعد از وفات مادرشان حضرت فاطمه زهرا (س) و ازدواج حضرت علی (ع) با ام‌البنین، حضرت ابوالفضل العباس (ع)، عثمان، جعفر و عبداله نیز برادران ایشان می‌شوند.

******************************

ازدواج حضرت زینب (س):

زینب کبری پس از آن که به سن ازدواج رسید، به همسری برادرزاده علی (پسرعمویش)، عبدالله بن جعفر بن ابی طالب که ۵ سال از او بزرگ‌تر بود درآمد. تاریخ نگاران در شمار فرزندان زینب و تعیین نام آنها اختلاف کرده اند، طبرسی از علما شیعه می گوید: تعداد فرزندان او چهار نفر به نام های علی، جعفر، عون الاکبر، و ام کلثوم و گفته شده که زینب کبری از شوهرش عبدالله پنج پسر داشت به نام‌های: علی، عون، اکبر، عباس، محمد؛ و یک دختر به نام ام کلثوم. عون و محمد در واقعه کربلا کشته شدند. در برخی منابع از چهار پسر به نام های: علی، عون، عباس، محمد و یک دختر به نام ام کلثوم به عنوان فرزندان زینب(س) و عبدالله نام برده شده است. (ابن الاثیر، أسد الغابة، 1409ق، ج6، ص133) عون و محمد در واقعه کربلا به شهادت رسیدند. (مفید، الارشاد، 1372ش، ج2، ص125) معاویه برای فرزندش یزید از ام کلثوم دختر حضرت زینب(س) خواستگاری کرد؛ ولی امام حسین (ع) او را به همسری پسر عمویش قاسم بن محمد بن جعفر بن ابی طالب درآورد. (امین، اعیان الشیعة، 1406ق، ج7، ص137)

********************************

نقش حضرت زینب(س) در کربلا :

وقتی امام حسین(ع) پس از امتناع از بیعت با یزید، از مدینه به قصد مکه خارج شد، زینب نیز با دو تن از فرزندانش به نامهای محمد و عون، همراه برادر گشت. در طول نهضت عاشورا، نقش فداکاریهای عظیم زینب، بسیار بود. نهضت حضرت زینب(س) او در واقعه عاشورا مصیبت از دست دادن عزیزترین کسانش یعنی برادران، فرزندان و فرزندان برادر را متحمل شد اما همه این مصیبت ها را تحمل نمود و در پاسخ سوال طعن آمیز ابن زیاد که پرسید:کار خدا را با برادر و اهل بیت خود چگونه یافتی؟ حضرت زینب(س)فرمود: "و ما رأیتُ الاّ جمیلاً...؛ من جز خیر و زیبایی چیزی ندیدم‏ ... (غم نامه کربلا، ترجمه محمد محمدی اشتهاردی، ص 181) روایت است که او با دست خود لباس جنگ بر تن دو فرزندش پوشانید و هر دو را در رکاب امام حسین (ع) به محل شهادت فرستاد. همچنین پس از شهادت فرزندان به سوگ آنان ننشست؛ چرا که این دو قربانی را برای آن مرد بزرگ بسیار کوچک می دید و نگران آن بود که با اشک او در دل مولایش امام حسین (ع) شرم یا اندوهی راه یابد. حضرت زینب (س) از امام زین العابدین (ع) مراقبت کرد و بدلیل مریضی ایشان ، ریاست قافله اسرا را برعهده داشت و در کاخ یزید هم با خطبه ای از خود و برادر مقتولش حسین بن علی دفاع کرد. خطبه حضرت زینب (س) در مجلس یزید پس از عاشورا، اسیران را به کوفه بردند و در آنجا با وضع دلخراشی گرداندند. در بدو ورود به کوفه، حضرت زینب(س) در حضور یزید برای حاضران خطبه ای خواند به طوری که همه شگفت زده شدند و تحت تاثیر آن قرار گرفتند. (طبرسی، الاحتجاج، ج2، ص113) این سخنرانی یکی از مهم ترین و مؤثرترین خطبه ها در دفاع از حقانیت حسین بن علی تلقی شده است. حذیم بن شریک الاسدی درباره خطبه حضرت زینب (س) می گوید: «سوگند به خدا! کسی را مانند زینب، در سخنوری توانا ندیدم؛ چنانکه گویی از زبان امیرالمؤمنین علی(ع) سخن می گوید. بر مردم نهیب زد:خاموش باشید! با این نهیب، نه تنها آن جماعت انبوه ساکت شدند، بلکه زنگ شتران نیز از صدا افتاد !»( طبرسی، الاحتجاج، ج2، ص109-110 ) خطبه حضرت زینب(س) محتوای خطبه حضرت زینب(س) زینب(س) خطبه خود را با حمد خدا و درود بر پیامبر(ص) و آیه ای از قرآن درباره بدکاران آغاز کرد و سپس با استناد به آیه ای درباره سنت الهی مهلت دادن به ستمکاران، به سرزنش یزید در ستم بر اهل بیت امام حسین (ع) و گرداندن آنها در شهرها پرداخت و علت این برخورد زشت یزید را کینه او از جنگ بدر دانست. او در ادامه فرجام بد یزید را یادآور شد و قاتلان و ستمکاران واقعه کربلا را نفرین کرد و در پایان با اشاره به اختصاص یافتن اهل بیت به وحی و نبوت، تلاش یزید برای محو یاد آنان را بی نتیجه دانست. (سید بن طاوس، اللهوف علی قتلی الطفوف، ص214-220) پیامد خطابه های زینب (س) .حمد پروردگار و درود بر پیامبر اسلام(ص)

.رسوایی یزید و همراهان و ملامت مردم ‎

.اشاره به سنت الهی در مهلت دادن به کفار

.نفرین بر یزیدیان و اشاره به عاقبت ستمکاران،

.ثبت تاریخ عاشورا ‎ .جاودانگی اهل بیت

.رساندن پیام شهیدان کربلا

* متن بالا رو یک سری از روحانیون دقیق نمی دانند و به مین دلیل متن پایین رو در تحقیق قرار دادم.

رسالت راستین حضرت زینب کبری (س) به عنوان شیرزن دشت کربلا، زمانی آغاز شد که پس از به شهادت رسیدن حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و هفتاد و دو تن از یاران ایشان، با ایراد سخنان آتشین به بیدارگری مردم کوفه و ستیز با ستمکاران و یزیدیان پرداخت. پس از واقعه خونبار کربلا، نقش ایشان روند تازه تری یافت. آن حضرت (س) در این دوران، ضمن حضور در کاروان اسرای کربلا در برابر حکام جور قرار گرفت و به افشاگری ظلم و ستم وارد بر آل طه (ص) از سوی خاندان امیه پرداخت و در این دوران سخت، با حضور در کاخ برخی حکمرانان جور زمان مانند یزید و ابن زیاد، با تأکید برحقانیت طریق آل محمد (ص)، بر سخنان و تبلیغات مسموم خاندان امیه درباره بنی هاشم، خط بطلان کشید. سرانجام هم اهل بیت امام حسین (ع) را با عزت و احترام به مدینه بازگرداندند. حضرت زینب کبری (س) به جهت علاقه فراوانی که به برادرش امام حسین (ع) داشت و این که می‌داند که باید در تمام صحنه‌ها و لحظه‌ها در کنار آن امام همام (ع) باشد، در ازدواج با پسر عموی خویش (عبدالله بن جعفر) ـ که پنج سال از او بزرگتر بود ـ شرطی بسیار نیکو مبنی بر اینکه هرگز و در هیچ لحظه‌ای از برادرش (حضرت امام حسین (ع)) جدا نشود و هر گاه امام حسین (ع) خواست به سفر برود، زینب (س) بتواند همراه برادرش برود و عبدالله از رفتن وی ممانعت نکند، قرار داد، تا از وظیفه مهم خود باز نماند. هوش، ذکاوت، فصاحت، بلاغت

امام سجاد (ع) در حق ایشان فرمودند: «اَنْتِ بِحَمدِ اللّهِ عالِمَةٌ غَیرَ مُعَلَّمَة وَ فَهِمَةٌ غَیرَ مُفَهَّمَة»؛ «اى عمّه! شما الحمدللّه بانوى دانشمندى هستید که تعلیم ندیده، و بانوى فهمیده اى هستى که بشرى

******************************

وفات حضرت زینب (س) :

حضرت زینب کبری (س) پس از ۵۶ سال حیات مبارک دنیایی و تحمل آلام، محنت‌ها و مصائب گوناگون و دفاع شجاعانه از حریم مقدس ولایت و امامت، به دلیل قحطی در شهر مدینه [ یا در واقعه حرّه سال ۶۲ هجرى] به همراه همسر گرامیشان عبدالله بن جعفر ـ که در شام (دمشق / سوریه) زمین هایى داشت ـ به آن شهر مسافرت نموده و در ۱۵ رجب سال ۶۲ هجرى قمرى (حدود یکسال و نیم پس از واقعه خونبار و جانسوز عاشورای حسینی (ع)) وفات نموده و بدن مطهر آن بانوى عظیم الشأن (س) در همان‎جا مدفون گردید. مزار حضرت زینب (س) : روستایی که حضرت زینب کبری (س) در آن مدفون هستند، در گذشته به راویه و اکنون به زینبیه مشهور است. در حال حاضر این روستا به شهر متصل و در ۷ کیلومتری شرق دمشق قدیم به طرف فرودگاه واقع است. در خیابان اصلی این شهرک از دور، گنبد و مأذنه‌های مقبره آن حضرت (س) دیده می‌شود. گنبد این مرقد مطهر، طلائی و در سمت شرقی و غربی آن، دو مناره کاشی کاری شده قرار دارد. قبر مطهر حضرت زینب کبری (س) در وسط حرم با ضریحی نقره‌ای و اطراف آن، هشت ستون کاشی کاری شده که گنبد حرم بر آن استوار شده، وجود دارد. دیوار‌های حرم تا نصف آن سنگ سفید و بقیه آئینه کاری بوده و جلوه‌ای از هنر و معماری ایرانی اسلامی است. فضای حرم حضرت زینب (س) و صحن آن بصورت مربع مستطیل است که شبستان و گنبد و حرم در وسط آن قرار گرفته و دارای چهار درب ورودی است. سقف شبستان و حرم از سه قسمت تشکیل شده که به صورت پله‌ای بر روی هم قرار دارند و گنبد نیز در وسط آن واقع شده است. بر روی این گنبد، آیاتی از قرآن مجید نوشته شده و در سال‌های اخیر، طلاکاری شده است. مساحت کل صحن، حرم و سایر مراکز وابسته حدود ۱۰ هزار متر مربع است. در حرم جمعاً ۱۱۴ اتاق وجود دارد که ۶۴ اتاق آن در صحن بزرگ و بقیه در صحن دوم و حسینیه‌های اطراف است. * متن بالا کامل هست ولی اگر خواستید نکات بیشتری رو بدانید می توانید از متن زیر هم استفاده کنید. وفات حضرت زینب (س): در تاریخ وفات حضرت زینب کبری (س) سومین فرزند امیرمومنان حضرت علی (ع) اختلاف نظر وجود دارد، اما مشهور این است که آن حضرت در 15 رجب سال 62 هجری روز یکشنبه وفات کرده است. چگونگی وفات و محل دفن حضرت زینب: یکی از سوالاتی که در ارتباط با حضرت زینب (س)، آن بانوی بزرگوار و بی مثال مطرح می‌شود که البته محققان و پژوهشگران تاریخی به آن پاسخ داده‌اند، درباره چگونگی وفات و محل دفن ایشان است. براساس برخی از نوشته‌ها حضرت زینب (س) بعد از حادثه کربلا به مدینه آمد و پس از ورود به مدینه پیوسته عزادار و گریان بود تا این كه پس از یك سال و نیم در همان مدینه (قبرستان بقیع) از دنیا رفت و در همان جا دفن شد. اكنون از قبر آن بانوی محترمه، اثری در دست نیست. براساس برخی از احتمالات حضرت زینب (س) پس از ورود به مدینه، در مجالس و محافل سخن می گفت و مظالم و جنایات یزیدیان را بازگو می كرد. فرماندار مدینه ماجرا را به یزید نوشت و او دستور داد زینب را مخیر سازند تا هر شهری كه می خواهد (غیر از مكه و مدینه) برود. حضرت زینب به شام رفت و در آن جا اقامت كرد و پس از چندی در همان جا از دنیا رفت.

_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

امیدوارم استفاده کرده باشید..

درپناه علی و رب علی