آیین هیات داری

آه : اشک ..... بیشتر بدانید

خلاصه :

دین یعنی احساسات......

ضرورت وجود تقویت احساسات دینی، در کنار علم و عمل دینی ما چیزی داریم به نام احساسات دینی که دین بدون آنها معنی ندارد. و معرفت دینی، بدون احساسات دینی، جهل است و عمل دینی بدون احساسات دینی هبائا منثور است. امام باقر(ع) فرمودند: هَلِ الدّینَ الاّ الحُبّ مگر دین به غیر از محبت چیز دیگر هم هست؟ البته در دین، بصیرت هم لازم است؛ ولی وجود بصیرت، در صورتی ارزش دارد که نتیجه ی آن احساسات دینی شود. بصیرت دینی را از احساسات دینی نمی شود جدا کرد. نمی شود کسی به جریان امام حسین با بصیرت بنگرد و زیارت عاشورا نخواند. می شود کسی جریان معاد را بفهمد و گریه نکند؟ انسان باید احساسات دینی داشته باشد. احساسات هم فقط اشک و گریه نیست. گاه به صورت آه کشیدن است و گاه یک آه، ارزش والایی دارد که با گریه کردن، قابل مقایسه نیست.

خداوند در قرآن فرمود والذین آمنوا اَشَدُّ حبّا لِلَّهِ این آیه، نشانه دهنده ی اهمیّت احساسات دینی است. عمل انسان وقتی ارزش دارد که مبتنی بر حُبّ باشد. مقدار حُبّ را هم مشخص کرده اند؛ وقتی مقدار مشخص شد بالاخره بایستی بروز و ظهور آن به صورت احساسات دینی وجود داشته باشد.

حضرت آیت ا... اراکی(ره) می فرمودند: با امام(ره) به همدان رفته بودیم. یکی از علمای دینی آن دیار رحلت کرده بود، من مشاهده نمودم در مراسم تشیع جنازه ی آن عالم، حضرت امام(ره) چنان اشک می ریختند که همه تصور می کردند ایشان از بستگان نزدیک آن فرد هستند؛ در حالی که امام، حتّی آن عالم مرحوم را نمی شناختند. علت گریه ی امام درد دین بود؛ چون امام می دانستند که با رفتن یک عالم، ثدمه ای بر دین وارد می شود که قابل جبران نیست. امکان دارد فردی چنین فکر کند که من به جای گریه بر این روحانی، می خواهم ده مقاله بنویسم! گریه باید باشد همچنان که بصیرت و بینش هم باید باشد.

از حضرت آیت الله العظمی نجفی مرعشی(ره) سؤال کردند شما نظرتان در مورد امام چیست؟ ایشان فرمودند شما تازه به امام رسیده اید. ما از زمان جوانی با امام در جلسات هیأت شب پنج شنبه ها با طلبه ها دور هم جمع می شدیم. از آن زمان به امام، ارادت پیدا کردیم که در مجلس عزاداری طلبه ها، از همه بیشتر گریه می کرد و از همه محکم تر به سینه می زد. حضرت امام مقید بودند هر شب زیارت جامعه کبیره را در کنار ضریح حضرت علی در نجف بخوانند.