مغالطه

خلاصه :

مغالطه به معنای به اشتباه انداختن دیگری است؛ خواه کسی از روی عمد و با آگاهی دیگری را در فهم موضوعی به اشتباه بیندازد و یا از روی  ناآگاهی باشد. در اصطلاح، مغالطه به استدلالی گفته می‌شود که به استدلالِ صحیح شباهت دارد، اما در واقع صحیح نیست. به مغالطه سفسطه و مغلطه هم گفته می شود.

1-مغالطه از روی ابهام:استفاده از کلماتی که دو یا بیش تر از دو معنی داشته باشند مثلا:  این کتاب قیمت ندارد(به معنای با ارزش بودن یا بی ارزش بودن کتاب)

2-علت جعلی: اين مغالطه وقتي است كه در يك استدلال، چيزي به عنوان «علت» وانمود مي شود كه در واقع «علت» نيست یا یک چیز را به طور کل به عنوان علل بیان میکند؛  در این مثال گفت گو بین دو فرد بیان میشود:

چرا زلزله در فلان شهر، تمام شهر را ويران مي كند ولي در فلان شهر ژاپن تنها چند لحظه اي باعث لرزش ساختمان ها مي شود

_ اين خواست خداوند است.

در مورد زلزله راجع به استانداردهاي گوناگون و مختلف خانه سازي و شهرسازي تحقيق كرده اي كه آيا رعايت مي شده است يا نه ؟

_این حرفی که گفتی تا خدواند نخواهد برگی از درخت نخواهد افتاد

در این مثال فرد تمام علت ها را به خدا مربوط میکند این حرف درست است اما ایا اصول استاندارد وظایف به درستی انجام شده؟که در حقیقت تمام مسئولیت ها به خداوند نسبت داده شده و فرد مسئول را از انجام کار درست نجات میدهد

اهمال سور: یعنی تعداد افراد یا چیز را به صورت سَرسَری بیان کنیم.(اهمال: سرسری، سور:کلی یا جزئی) برای مثال:

همه ايراني‌ها کم کتاب مي‌خوانند ؛ بدين معناست که هر کس را که در نظر بگيريد که ايراني باشد، کم کتاب مي‌خواند.

مغالطه بزرگنمایی: اگر در بازگو كردن آن خبر قصد و غرض خاصي داشته باشيم و هدف خاصي را دنبال كنيم، سعي خواهيم كرد كه آن مطلب را به گونه اي بيان كنيم كه آن قصد و غرض و هدف خاص هر چه بيشتر و بهتر تامين شود. مثلا شخصی 4 کتاب 97 مقاله نوشته فردی از طرفداران آن فرد بگوید که او صدتا کتاب مقاله نوشته

این جمله یک مغالطه است زیرا که شنونده یا خواننده فکر میکند که نیمی از این تعداد را کتاب نوشته شده تشکیل داده.